Stosownie do art. 99 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe w statucie szkoły określa się obowiązki ucznia dotyczące m.in. usprawiedliwiania, w określonym terminie i formie, nieobecności na zajęciach edukacyjnych, w tym formy usprawiedliwiania nieobecności przez osoby pełnoletnie. Jednak prawo do określenia obowiązków ucznia w tym zakresie nie oznacza całkowitej swobody w ustaleniu zakresu danych osobowych ucznia potrzebnych do usprawiedliwienia jego nieobecności, tym bardziej że w ten sposób może dochodzić także do pozyskiwania danych szczególnych kategorii, dla których określone zostały szczególne warunki przetwarzania.
Organy szkoły regulujące wskazaną kwesię w statucie szkoły muszą wziąć pod uwagę zasady wynikające m.in. z RODO. Zgodnie zaś z zasadą minimalizacji danych, dane osobowe muszą być adekwatne, stosowne oraz ograniczone do tego, co niezbędne do celów, w których są przetwarzane.
Zatem rodzic (opiekun prawny), usprawiedliwiając nieobecność swojego dziecka może, gdy uzna to za stosowne, podać przyczynę jego nieobecności, nie może zostać jednak do tego zobowiązany przez regulacje określone w statucie szkoły. Brak jest bowiem przepisów prawa, które nakazywałyby podawanie przez opiekuna prawnego ucznia przyczyny nieobecności dziecka w szkole.
W przypadku zaobserwowania przez nauczyciela systematycznej, usprawiedliwianej nieobecności ucznia, może on skontaktować się z rodzicami (opiekunami prawnymi) dziecka lub pełnoletnim uczniem i poinformować o swoich spostrzeżeniach lub zrobić to za pośrednictwem dyrektora szkoły. W przypadku dalszego, systematycznego usprawiedliwiania nieobecności ucznia, szkoła może zgłosić swoje podejrzenie co do braku realizowania obowiązku szkolnego do sądu rodzinnego. Niemniej brak możliwości nakazania rodzicom (opiekunom prawnym) dziecka podania przyczyny jego nieobecności na zajęciach nie wyklucza dobrowolnego przekazania przez nich takich informacji.
Źródło: Newsletter UODO dla Inspektorów Ochrony Danych - Nr 12/2022 (45), Grudzień 2022
15-12-2022
