Uczeń, który staje się osobą pełnoletnią, czyli osiąga wiek 18 lat może samodzielnie wpływać na swoją sytuację prawną uzależnioną uprzednio od działania jego przedstawicieli ustawowych - rodziców lub opiekunów (art. 92 i 95 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Tym samym z chwilą uzyskania pełnoletności nabywa on m. in. uprawnienia do usprawiedliwiania swojej nieobecności na zajęciach szkolnych.
Zgodnie z art. 99 pkt 2 Prawa oświatowego, statut szkoły określa zasady usprawiedliwiania, w określonym terminie i formie, nieobecności na zajęciach edukacyjnych, w tym formy usprawiedliwiania nieobecności przez osoby pełnoletnie.
Formą usprawiedliwienia nieobecności może być oświadczenie o przyczynie nieobecności. Uczeń pełnoletni może je napisać sam, ale powinno ono podlegać ocenie nauczyciela co do okoliczności podanych jako powód nieobecności ucznia w szkole.
Zatem uczeń pełnoletni ma prawo do usprawiedliwiania swojej nieobecności na zajęciach w terminie i formie wskazanej w statucie. Statuty nie mogą tutaj wprowadzać zapisów ograniczających ustawowe uprawnienia pełnoletniego ucznia.
Poniżej przedstawiamy także linki do stanowisk różnych podmiotów dotyczących usprawiedliwiania nieobecności przez osoby pełnoletnie:
- pismo Podkarpackiego Kuratora Oświaty z 31 października 2018 r.
- pismo Rzecznika Prawa Obywatelskich z 16 stycznia 2019 r.
Podstawa prawna:
- art. 99 pkt 2 ustawy z 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r. poz. 1148),
- art. 92, art. 95, art. 98 ustawy z 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r. poz. 2086).
Dariusz Skrzyński
02-03-2020
