Szkolenie skierowane jest do nauczycieli, wychowawców, pedagogów, psychologów, terapeutów, pracowników socjalnych i Zespołów Rad pedagogicznych. 

Oferowane Superwizje pozwolą na uzyskanie komfortu psychicznego w pracy zawodowej, lepszej jakości pracy,  przepracowanie napotkanych trudności w pracy oraz dobrą kondycję psychiczną i zdrowie. Poprzez superwizję nauczyciel, terapeuta uświadamia sobie swoje ograniczenia i uczy się z nimi obchodzić. To uczenie się nowych umiejętności na konkretnych przykładach.

Co to jest Superwizja?

Superwizja ( z ang. supervision) – nadzór, kontrola – tak rozumiane słowo nie budzi dobrych skojarzeń i nie ma nic wspólnego z superwizją, która wywodzi się z psychoterapii. Super – wizja? Wizja – super ? Słowa klucze : superwizja, superwizor, superwizant, sesja superwizyjna.

Superwizja ma pomagać psychoterapeucie lepiej leczyć pacjenta. I to jest jej podstawowy cel. W psychoterapii bowiem tym,  co leczy, „narzędziem”, jest sam psychoterapeuta. Jego wpływ na pacjenta głównie zależy od cech i kompetencji osobistych, nie od wiedzy teoretycznej. Poprzez superwizję psychoterapeuta uświadamia sobie swoje ograniczenia i uczy się z nimi obchodzić. Superwizja pomaga psychoterapeucie tam gdzie napotyka on ograniczenia płynące ze swoich cech osobistych, braku rozumienia czy świadomości wpływu jaki wywiera na inne osoby i jaki wpływ jest wywierany na niego (PIPI Kraków). 

„Superwizja jest procesem uczenia się, w którym nauczyciel, terapeuta współpracuje z bardziej doświadczonym kolegą po fachu, by w procesie ciągłego rozwoju zawodowego wzbogacić własne umiejętności” ( w :Gilbert, Evans, 2004). „Superwizja jest konsultacją z osobą bardziej doświadczoną, procesem uczenia się, wzbogacania umiejętności, stymulowania rozwoju wewnętrznego superwizanta, wspólnym poszukiwaniem rozwiązań oraz korekcją procesu zawstydzania w uczeniu (Szymkiewicz,2012). 

Superwizja to relacja, w której superwizant mówi czego potrzebuje i jakie są jego oczekiwania, a superwizor na to odpowiada. Robi to w różny sposób – tworzy poczucie bezpieczeństwa, buduje relację, poszerza wiedzę superwizanta, pracuje nad jego sprawami osobistymi, daje informacje zwrotne, odnosi się do teorii, uwzględnia kontekst instytucjonalny superwizanta, jest wrażliwy na sprawy kulturowe, zajmuje się też kwestiami etycznymi (B. Szymkiewicz, 2012). 

„Superwizja to wzajemna wymiana doświadczeń, przemyśleń, wspólne zastanawianie się nad źródłami trudności, szukanie istoty problemu, dochodzenie do nowych rozwiązań, często także odkrywanie swoich nieuświadamianych wcześniej uczuć i przekonań.”. „Uczestnicząc 
w superwizji odkrywamy przed sobą nawzajem takie obszary własnego JA, które dla nas samych są nieraz nieznane. Doświadczamy wtedy bliskiego kontaktu ze sobą i z innymi, co początkowo może wydawać się zagrażające, ale w konsekwencji służy naszemu rozwojowi.”(R.Zuba, 2000).

„Udział w superwizji to uczestniczenie w fascynującym procesie dawania i brania. Szczególnie jeśli jest to superwizja prowadzona w grupie. Podczas superwizji dzielimy się z innymi swoimi trudnościami, wątpliwościami i pomysłami, przyglądamy się ich pracy, oglądamy ich problemy, słuchamy stawianych przez nich pytań, a także skierowanych do nas informacji o naszej pracy.” ( R.Zuba,2000). 

Gdzie można wykorzystać superwizję: 

• Problemy związane z diagnozowaniem ucznia ( jego zasobów i ograniczeń),
• Problemy związane z sytuacjami w grupie,
• Postępowanie w sytuacji zagrożenia dla rozwoju psychospołecznego ucznia,
• Poznawanie własnych osobistych i zawodowych zasobów i ograniczeń,
• Przestrzeganie zasad etyki zawodowej,
• Prowadzenie zajęć warsztatowych,
• Problemy wynikające ze współpracy z rodzinami,
• Problemy osobiste i wiele innych.

Korzyści z superwizji: 

• Przestrzeń dla emocji, możliwość ich wyrażenia.
• Przestrzeń dla refleksji.
• Wzrost kompetencji.
• Obniżenie napięcia i lęku.
• Odniesienia do teorii.
• Uczenie się nowych umiejętności na konkretnych przykładach.
• Bezpieczne eksperymentowanie – poszukiwanie nowych technik interwencji, rozwiązań.
• Ujawnianie i rozpoznawanie wątpliwości związanych z pracą.

Prowadzi: Bożena Ungurian - menedżer oświaty, trener, socjoterapeutka. Od ponad 30 lat pracuje w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym, gdzie realizuje zajęcia socjoterapii, pełni funkcje kierownicze, a także prowadziła grupy wychowawcze. Prowadzone zajęcia wspiera autorskimi programami, które posiadają pozytywną opinię Trenerów – Terapeutów i Superwizora Polskiego Towarzystwa Psychologiczno-Pedagogicznego.